hulp voor partners

  • Ursula

    Hallo,

    Ik lees een heleboel maar wat ik nog niet gevonden heb is hoe het staat met de hulp voor partners van mensen die dyslectisch zijn. Is er iemand die weet waar ik me kan melden voor een soort hulpinstantie/groep in de buurt van Amsterdam. Kom niet met www.dyslexie.nl want daar kom ik niet mee verder. Ik heb mijn vriend een jaar lang geholpen met een studie, dit kostte mij heel veel inspanning en energie, ook te meer omdat ik na 3,5 jaar samen te zijn nog niet helemaal de weg kan vinden om iemand nog beter te ondersteunen en zeker te begrijpen! We zijn al aardig op weg hoor en hij heeft zijn diploma gehaald, wat overigens helemaal te gek is. Graag een reactie.

  • gaby

    wat goed dat je daar over begint.

    ik heb daar ook niet eens bij nagedacht, hoe het voor de partners zal zijn (komt misschien omdat ik zelf geen heb)

    maar het is wel heel belangrijk en ook moeilijk voor de partners.

    helaas weet ik dat niet.

    misschein ggd.

    als ik wat zie zet ik het hier meteen voor je neer.

    succes met zoeken

  • frans

    Het is voor partners heel moeilijk .

    Voor hulp heb ik ook noch nooit iets gehoord .

    mischien dat ze bij vereniging balans of woorblind daar iets over kunnen zeggen.

    Bij ons (mijn vrouw en 2 kinderen en ik) is de norm dat dyslexie heel gewoon is

    ik en mijn bijde kinderen hebben het .

    Het is erfelijk .

    Fijn dat jij je vriend hebt kunnen helpen .

    Dat is niet voor iedereen weg gelecht .

    Maar Dyslexie heeft ook zijn goeden kanten .

    groeten frans en veel stekte en geluk er mee

  • Ursula

    Jij bent wel heel actief op de site hè, zo te lezen, leuk hoor! Ik hoop eigenlijk op een antwoord van iemand omdat ik het zoeken naar het juiste adres een beetje moe ben. Ik heb al verschillende aangeschreven maar het valt niet mee het juiste adres vinden. We blijven zoeken hoor. Bedankt!

    Ursula

  • Ursula

    Bedankt voor je reactie Frans! Ik weet dat het erfelijk is. Als ik zo jou bericht lees heb jij het in veel mindere mate als mijn vriend, of heb je het bericht met iemand samen gedaan? En hoe lang heb je nu bv over het bovenstaande stukje gedaan? Zo te zien kan je aardig de toetsen vinden. Ben ik gewoon even benieuwd naar want bij mijn vriend is het denk ik in hele erge mate. Van huis uit is er bij hem nooit veel over gepraat en krijg je het ook niet mee en kan je het heel moeilijk als ‘gewoon’ beschouwen. Maar……….. ik zal er alles aan doen hoor! Ook voor andere mensen.

    Ursula

  • gaby

    het is ook een onderwerp waar niet zoveel over bekent is.

    ik zoek met je mee en als ik wat vind, dan laat ik je het wel weten

    succes.

  • frans

    Beste ursula(?) ik heb het gelukug niet zo erch .,

    Maar ik heb er ook veel aan gedaan .

    Mijn werkgever was zo vriedelijk om mijn in staat te stellen om

    4 jaar lang bij een otopedagoog (niet voor je voeten )er aan te werken .

    Daar heb ik ondekt dat zelf een behandelplan te bedenken helpt het meest .

    Maar het is wel zwaar om op je 38 nog weer op nieuw neder lans te leren .

    groeten frans

  • Esther

    Hallo Allemaal,

    Leuke vraag en ik heb geen antwoord. Ik ben zelf dyslect (35 jaar) en ik heb het foute beroep van secretaresse gekozen. Ik ben daarom dagenlijks bezig met dit onderwerp. Mijn partner gelooft het allemaal wel en geeft wel support al kan hij het niet helemaal begrijpen. Ik ben momenteel wel een heel leuk boek aan het lezen, dat een partner misschien wat meer inzicht kan geven in hoe het is om dyslect te zijn. Het is zo moeilijk uit te leggen tenslotte.

    Het boek is geschreven door een dyslect de heer Leon Biezeman en het heet “Ruimte voor dyslexie”

    Veel plezier er mee je leest het in een adem uit en denkt he he eindelijk iemand die hetzelfde voelt.

    esther