Isa,
ik weet het is makkelijker gezegd dan gedaan, maar ga de positieve kanten van het geheel zien. en benut die.
je hebt meer talenten erdoor dan zelf misschien wel weet.
laat je niet gek maken en ga van je eigen kracht uit. aan je intelligentie e.d. zal het niet liggen. door dit alles ben je ook een vechter, ook heel positief. dus, je komt er wel. laat niet over je lopen en zeker niet door jezelf, als je begrijpt wat ik bedoel. geloof je zelf.
groeten
henk
mijn dochter van 10 is ook erg goed in lezen en met begrijpent lezen is ze de beste vn de klas
maar haar spelling is echt een groot probleem ze schrijft alles exact zo als ze het zegt
en yep het is inderdaa zo hoe vroeger ze er achter komen hoe beter
http://uniform.messageboard.nl/10016/index.php
Ons probleem was dat ons zoon eerst maar ritilin moest maar gaan gebruiken volgens de psycholoog, wij waren hierop tegen.Men dacht dat het beter zal gaan! Wij hebben altijd gezegd kijk naar dyslexie! Dit komt veel voor bij familie van mijn vrouw.Dus geen ritilin en wij hebben een afspaak gemaakt bij de kinder psychotrie in ziekenhuis om te weten wat er aan de hand is.Er was een lang wacht lijst! Tussentijds kreeg hij extra les op school,welk niet echt hielp. Dit heeft ons doen besluiten om toch ritilin tussentijds te proberen! Hij kreeg de bij werking van plotseling blauwplekken op benen en armen, hij moest direkt stoppen hiermee van ons arts! Hij is hierna,“proef konijn” geworden en diverse soorten medicatie gehad! Op het laast samen met bloeddrukverlagers! Ons zoon groeide niet, verloor gewicht,en zag er ongezond uit, maar wel aktief!.Wij hebben 1 jaar geleden gezegd stoppen met alles .Wij als ouders, wat nu blijkt, gelijk had dat hij dyslexiesch is. Als men dit direkt erkend had dan had hij meer gericht hulp kunnen krijgen! vinden wij. Bij mijn vrouw en ik sprongen zowat de tranen in de ogen toen dezelfde psyholoog aan het begin dit bevestigd had.Hij heeft nu wel 1,5 jaar achterstand!
Tenslotte wij zijn gewoon teleurgesteld in de wijze van handelen.
Ons zoon heeft een sterk en goede karakter gelukkig!
Hai Hendrik, mijn zoon van 9 is dyslectisch en leest best aardig voor zijn leeftijd, maar te langzaam.
Schrijven is erg problematisch, spellen dan vooral. Hij heeft een grote woordenschat. De daisyspeler is besteld, zodat hij meer gesproken boeken kan horen dan nu. Hij is een slimme maar onzekere jongen…..
Maria
Het wil niet zeggen dat je kind beter zou zijn in spelling/schrijven of lezen als je het eerder geweten had dat hij/ zij dyslexie heeft
Wij wisten het wel vroeg. Dit is maar een topje van de sluier die ik oplicht van de basisschooltijd. van onze zoon, Nu groep 8.
In groep 3 met leren lezen ging het met onze zoon al niet lekker op school.( ook invergelijking met zijn oudere broertje) Halverwege het schooljaar werd gezegd als hij zo doorgaat blijft hij zitten, ik wilde de schoolbegeleidingsdienst er bij hebben. Dat kon natuurlijk niet. Wij hebben hem zelf laten testen en wat bleek dyslexie.
Op deze school kon men toen nog niets met dyslexie doen, dus naar een andere basisschool, groep 4 een goed jaar met goede leerkrachten, veel hulp met leren lezen , ging zelfs van AVI- 0 naar AVI-2, groep 5 waardeloos, hulp van de leerkracht en interne begeleiding en rt er van school kon hij vergeten.gemaakte afspraken werden genegeerd, werkbladen werden zelfs door de leerkracht in de vuilnisbak gegooid.Ook nodige gesprekken opschool, ook met directeur erbij.
Gezien het een aantal gesprekken dat wij op deze school gevoerd hebben niet leuk meer was en alles zonder resultaat, gevolg: Weer naar een andere school voor groep 6, Weer 1 goed jaar gehad, met regelmatig tekst voorlezen en dispensatie van schrijven, in plaats van een hele zin hoefde hij alleen het antwoord op te schrijven, kreeg extra tijd etc. Groep 7 weer een waardeloos jaar, juf kan de klas niet aan met de nodige concequenties en ondanks dat we om de haverklap op school in gesprek zijn, men belooft van alles, maar er gebeurt niets van zijn handelingsplan, hoera eindelijk weer RT op spelling: had je gedacht, de rt vond zijn handschrift niet zo mooi dus begon eigenhandig maar met schrijfoefeningen in de rt tijd voor spelling en ga zo maar door. Gesprekken met de directeur hebben ook nmaar weing geholpen. Het lijkt erop dat zodra er een dyslexie verklaring is de leerkrachten zich niet meer hoeven in te spannen. , wij zijn tenslotte lastige ouders in de ogen van scholen. Sinds vorige week heeft hij een daisy speler en is er nu thuis mee aan het oefenen Het heeft trouwens 2 maanden geduurd, voordat ik na zeer vaak vragen eindelijk een lijstje met de boeken en isbn nr kreeg voor groep 8, daar ik alle boeken op daisy op tijd in huis wilde hebben. Dit laatste jaar voor hem is er een nieuwe leerkracht, hij zit in een combi klas 7/8, ik ben benieuwd hoe dit schooljaar zal zijn.
Vandaag de derde schooldag gehad. Vond het vervelend dat als hij niet verder kon met de stof omdat hij niets kon vragen omdat ze uitleg gaf aan groep 7. Er is ook een gewone groep 8 maar daar kon hij niet in. Volgens mij moet je kinderen met leerproblemen niet in een combi stoppen.
Het feit dat hij kan lezen en nu AVI uit is is te danken aan een RTer die wij prive ingeschakeld hebben en aan zijn eigen doorzettingsvermogen.Sinds groep 3 gaat hij daar iedere week 1 uur naar toe op zaterdag. In het begin zelf iedere dag 1/2 uur. Voor spelling zit hij nu op niveau eind groep 4 / begin groep 5 Als wij het aan scholen over hadden gelaten, zou hij niet bereikt hebben wat hij nu kan.
Hulp van de basisschool is naar mijn mening afhankelijk van de leerkracht en zijn of haar interesse in de kinderen. De scholen hebben allemaal een dyslexie protocol, maar het is ook zaak dat leerkrachten weten wat dyslexie is.
Ik kan over de basisschool echt een boek schrijven met alle tegenstand en weerstand die wij ondervonden hebben. Maar ik zal niet de enige ouder zijn die dat kan.
ik ben nu in een boek bezig van Dhr. Davis. Dyslexie is een gave. Daarin wordt een hoop duidelijk en er worden dingen aangereikt op met dyslexie om te gaan.
een van de dingen die erin staat is dat een kind in dyslexie groeit, m.a.w. door zijn eigen intelligentie gaat hij/zij zoveel ezelbruggetjes aanleren waardoor de dyslecticus met de handicap om leert gaan. hoe eerder je het ondekt hoe eerder je een beter leer methode kan aanleren.
misschien schop ik nu tegen schenen, maar de liefde voor het vak onderwijs is helaas ver te zoeken. zijn eerder bezig met atv dagen en vakantie dan met het onderwijs. de leraar zit op een troon en denkt ik heb ervoor geleerd, ik kan me niks vertellen. ik weet alles. mensen die zeggen dat ze alles weten, weten eigenlijk helemaal niks. waarheid als een koe. als je dat weet dan kan je beter blijven vechten. jij en ik kennen onze kinderen beter dan wie dan ook en ik vele gevallen herken je jezelf ook nog in het kind. ga daarvan uit en zeg dat ook tegen de arrogante leraar. (arrogantie is synoniem aan domheid/stomheid).
Hallo Henk
Ik ben het eens met de stelling dat dyslexie een gave is.
En natuurlijk is het zo hoe jonger het kind is des te eerder kan hij zich strategieen
aanleren, en voor zichzelf compenseren.
Eind groep 3, toen wij uitlegde (in voor hem begrijpelijke taal) dat hij dyslexie had, en wat dat precies was, kwam hij met vragen en opmerkingen die je niet verwachtte voor zijn leeftijd.
Hij vond het de gewoonste zaak van de wereld, een van zijn reacties was: Een ander heeft een bril om te kunnen zien, ik heb veel hulp nodig om te leren lezen want dat kan ik niet alleen en misschien blijft leren altijd moeilijk.
Het kind mag ook trots zijn op wat het bereikt met strategieen aan te leren die bij hem past. Wij laten ook duidelijk merken dat we blij voor hem zijn en trots zijn op wat hij steeds bereikt, hij heeft geen faalangst meer, is zelfverzekerd.
Vond het ook heel gewoon en was blij voor zijn bijna 3 jaar jongere broertje toen die begin groep 4 AVI uit was en hij zelf nog in AVI 5 zat.
Zijn jongere broertje zat er meer mee, want die vond het zo erg voor zijn broer dat hij hem voorbij ging en had thuis niet verteld dat hij AVI uit was, de dag na de test zei zijn juf dat ze trots op hem was omdat hij al zo snel AVI uit was. Dit hebben we dus ook gevierd. Ook om te laten merken, wat hij behaald met zijn inspanning ook iets is om trots op te zijn.
Ik ben van begin af aan ook heel duidelijk naar de kinderen geweest: ieder kind heeft zijn eigen capaciteiten en kwaliteiten, en ieder kind is goed in leren. De 5 van de een kan net zo belangrijk zijn als de 9 voor de ander, het gaat niet om het cijfer wat je haalt, maar belangrijker is of je je best ervoor gedaan hebt.
De RTer waar onze zoon prive naar toe gaat op zaterdag sinds groep 3 is toevallig een leerkracht die gespecialiceerd is in dyslexie, Iber en Rt is op een school voor moeilijk lerende kinderen. Hij heeft echt alles gedaan om te kijken welke methode het beste bij hem paste, welke strategieen geschikt zijn voor hem etc. Onze zoon gaat met veel plezier naar hem toe, hij heeft inmiddels al lang gemerkt, dat wat hij daar leert hem helpt.
In groep 4 en 6 ( de goede schooljaren) hebben de leerkrachten ook steeds contact en overleg gehad, met goede resultaten.
Ook denk ik wel dat als de andere jaren de leerkrachten ook goed geweest waren dat hij misschien nog betere resultaten behaalt zou hebben. Maar dat is gissen.
Helaas zijn er nog steeds een groot aantal arrogante leerkrachten, als ze beweren dat ze mijn kind kennen terwijl ze hem nog maar pas in de klas hebben, kunnen ze van mij reactie verwachten. Tevens als zij menen te weten wat wel en niet goed is voor mijn kind. Zij maken de kinderen maar 5 1/2 uur per dag op school mee.
Dit is wel leuk om nog even te schrijven.heeft niets met dyslexie te maken maar met arrogantie van de directeur. De jongste( 3e in het gezin) mocht niet naar groep 3 en moest langer kleuteren omdat hij na 1 okt. jarig is, dit zou wettelijk zijn, gaf hij als argument. Helaas voor school wist ik te vertellen dat deze regel al jaren geleden afgeschaft is en de school krijgt extra geld voor ieder kind wat langer kleuterd en dat voor langer kleuteren wel hele goede redenen moesten zijn, ik wilde dus alle uitslagen van toetsjes van de kleuterklassen hebben en dat de schoolbegeleidingsdient erbij gehaald werd om dit te beoordelen, volgens mij was ons kind wel aan groep 3 toe. Volgens de directeur kenden wij onze kinderen niet. Bij de begrippen toets waren er twee vragen over links en rechts, dat was het enige wat hij fout gedaan had. Dus hij kon niet naar 3, waarop ik gereageerd heb: er zijn veel volwassenen die problemen hebben met links of rechts, dat kan geen reden zijn om niet door te mogen gaan.
Tot grote verbazing van de directeur zei de interne begeleider van school, ja, ik kijk ook altijd op mijn handen, want op mijn linker hand heb ik een litteken. Ons kind mocht naar groep 3 maar hiervoor hebben wij wel een contract moeten ondertekend dat het op onze verantwoording was.
Eind groep 3 alleen maar hoge cijfers op zijn rapport, bijna AVI uit. Reactie van directeur: Je zoon had een mooi rapport hoor, je kent je kinderen inderdaad wel.(er is geen excuus aangeboden voor zijn toenertijd gemaakte opmerking).
Vanwege onder andere de grote arrogantie op die school en de puinhoop zijn de kinderen het volgend schooljaar naar een andere basisschool gegaan.
Nog iets over dyslexie en arrogantie: als je als ouders weer het zoveelste gesprek hebt gehad, omdat handelingsplan niet gevolgd wordt. Je besluit eens met de directeur te gaan praten valt het mij op dat zo'n directeur het niets doen goed probeert te praten door het probleem naar de ouders toe te schuiven. Voorzichtig wordt dan gevraagd of je wel geaccepteerd hebt dat je kind dyslexie heeft.
Als iemand mij boos wil hebben moeten ze zo doen, gelukkig was mijn man bij dit gesprek en nam hij gesprek over zodat ik niets verkeerd kon zeggen.hij heeft heel duidelijk gezegd: Een handelingsplan maak je om dat te volgen en er iets mee te doen, dat hij een dyslexie verklaring heeft, wil niet zeggen dat je nooit meer iets hoeft te doen als school, of wij iets geaccepteerd hebben of niet heeft hier totaal niets mee te maken.Een handelingsplan heb je te volgen als je adaptief onderwijs geeft op school. Dus werd het probleem weer teruggeschoven naar school.
Reactie van onze prive RTer: “zo bekend, hun eigen onkunde op de ouders afschuiven”. Mijn reactie hierop: "Valt me mee, we hebben nog niet eens de schuld gekregen dat hij dyslexie heeft
sorry dat het zo lang geworden is.
ouders die nog maar net weten dat hun kind dyslexie heeft, kunnen zich voorbereiden op de vele tegenwerkingen die ze waarschijnlijk wel zullen ondervinden.
hendrik Schreef:
——————————————————-
> ons zoon is nu 11jaar een levenslustige en sociale
> jongen,om een lang verhaal kort te maken, na
> 2.5jaar problemen op een basis school, en een
> 1/2jaar op speciaal onderwijs,welk goed gaat.Hij
> is onlangs op dyslexie onderzocht voor de tweede
> keer ! hij heeft ook adhd geen agressief vorm!.Wij
> als ouders hebben,met een gegrond reden, telkens
> aangeven dat dyslexie ,al in het begin,de reden
> kon zijn van de problemen.
> Vraag1: Gaat goed lezen samen met slecht schrijven
> en spellen bij dyslexie?
> Vraag2: Had een vroegtijdige constateering zijn
> achterstand met schijven en spellen
> nu,beperkt kunnen worden?
> Hij is overigens behoorlijk dyslectische bevonden!
>
> Graag een objektief mening.
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's